Nowe badania nad skutecznością ustekinumabu w terapii chorób zapalnych jelit
W ostatnich latach rosnące zastosowanie terapii biologicznych w leczeniu umiarkowanej do ciężkiej choroby zapalnej jelit (IBD) podkreśla znaczenie optymalizacji sekwencjonowania leczenia, zwłaszcza po zastosowaniu vedolizumabu (VDZ). Nowe badania dostarczają istotnych informacji na temat ustekinumabu (UST) i jego zastosowania w praktyce klinicznej, szczególnie w kontekście pacjentów, którzy wcześniej byli leczeni VDZ. Badania porównawcze skuteczności UST oraz leków z grupy anty-TNF są ograniczone, co czyni tę analizę wyjątkowo ważną dla lekarzy i pacjentów.
Metodologia badania
Badanie miało charakter retrospektywnej analizy kohortowej przeprowadzonej w Chang Hung Memorial Hospital w Linkou, jednym z największych szpitali w Tajwanie. Wzięło w nim udział 110 pacjentów z IBD, którzy wcześniej byli leczeni VDZ. Pacjenci zostali podzieleni na grupy leczenia UST oraz anty-TNF (adalimumab i infliksymab) w okresie od maja 2019 do stycznia 2024. Zebrano dane kliniczne z elektronicznych kart pacjentów, obejmujące wiek, płeć, wskaźnik masy ciała (BMI), diagnozę (CD/UC), powody zaprzestania leczenia VDZ oraz inne istotne informacje.
Wyniki badania
W badaniu uczestniczyło 110 pacjentów z IBD, w tym 40 z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (UC) oraz 70 z chorobą Crohna (CD). Główne przyczyny zaprzestania leczenia VDZ to wtórna nieskuteczność. Analiza Kaplan-Meiera wykazała, że UST charakteryzował się lepszą trwałością leczenia przez 52 tygodnie w porównaniu do terapii anty-TNF. W grupie pacjentów z IBD ogółem, wskaźnik trwałości leczenia wyniósł 91,67% dla UST w porównaniu do 52,27% dla anty-TNF. W przypadku pacjentów z CD, wskaźnik trwałości wyniósł 97,22% dla UST i 66,67% dla anty-TNF, natomiast w grupie pacjentów z UC wyniósł 75% dla UST i 35% dla anty-TNF.
Analiza czynników wpływających na trwałość leczenia
Analiza regresji Coxa potwierdziła, że UST wykazuje wyraźną przewagę w odniesieniu do trwałości leczenia zarówno w ogólnej grupie pacjentów z IBD, jak i w podgrupach CD oraz UC. Dodatkowo, analizując czynniki niezależne wpływające na trwałość leczenia, stwierdzono, że choroba Crohna oraz leczenie UST były istotnymi predyktorami trwałości leczenia przez 52 tygodnie.
Bezpieczeństwo terapii
Pomimo wyższej potrzeby dostosowania dawek w grupie UST (22% pacjentów wymagało dostosowania w porównaniu do 7,8% w grupie anty-TNF), profil bezpieczeństwa obu terapii był porównywalny. Nie stwierdzono istotnych różnic w częstości występowania działań niepożądanych, hospitalizacji czy zakażeń oportunistycznych.
Dyskusja nad wynikami
W obliczu rosnącej liczby biologicznych i małocząsteczkowych terapii dostępnych w leczeniu IBD, wybór odpowiednich leków dla pacjentów z doświadczeniem w terapii staje się kluczowym zagadnieniem. Badanie to dostarcza cennych informacji na temat skuteczności i trwałości leczenia UST w porównaniu do anty-TNF u pacjentów, którzy wcześniej byli leczeni VDZ. Wysoka trwałość leczenia UST może być wynikiem jego wysokiej skuteczności oraz korzystnego profilu bezpieczeństwa.
Podsumowanie i wnioski
Ustekinumab wykazuje lepszą trwałość leczenia przez 52 tygodnie u pacjentów z IBD, którzy wcześniej byli leczeni VDZ, w porównaniu do terapii anty-TNF. To sugeruje, że UST może być bardziej korzystną opcją terapeutyczną dla pacjentów, którzy doświadczyli niepowodzenia w leczeniu VDZ. Niemniej jednak, korzyści te wiążą się z potrzebą częstszych dostosowań dawek.
Bibliografia
Chiu Horng-Yih, Kuo Chia-Jung, Lai Ming-Wei, Wu Ren-Chin, Chen Chien-Ming, Chiu Cheng-Tang, Pan Yu-Bin, Chiu Cheng-Hsun and Le Puo-Hsien. Superior persistence of ustekinumab compared to anti-TNF in vedolizumab-experienced inflammatory bowel diseases patients: a real-world cohort study. BMC Gastroenterology 2024, 24(9573), 1627-40. DOI: https://doi.org/10.1186/s12876-024-03577-1.
